به چشم هایت بگو    …

انقدر برای دلَم رجز نخوانند …

من اهل جنگ نیستم ….

شاعرم!

خیلی که بخواهم گرد و خاک کنم…

شعری می نویسم

آنوقت

اگر توانستی…

مرا درآغوش نگیر …

به چـشـمـهـایـت بگــو 

نـگـاهـم نـکـنـنـد 

بـگـو وقـتـی خـیـره ات مـی شـوم

سرشـان بـه کـار خـودشـان بـاشـد  … !

نـه کـه فـکـر کـنـی خـجـالـت مـی کـشـم هـا

نـه !

حـواسـم نـیـسـت

عـاشـقـت مـی شـوم . .

پـــــــــــــــرواز را دوســــت دارم 

وقتـــی 

 از ارتفاعــــات لبانــــــت 

به عمــــق آغوشـــت سقـــوط میکنــــم

چـــه سقــــوط دلنشینـــی

راستــــی میدانستــــی

پــــــــــــــرواز را تـــو یـــادم دادی...

دوســـت دارم این رو نوک پنجـــه بلند شدن ها رو 

و بوســــیدن لب های تـــــــــو را 

همان لحظه هایی تو یک عالمه مَـــــــــرد می شی 

و مــَـــــن یک عالمه زن !!

گاهی نیاز داری 

به یه آغوش بی منت

که تو رو فقط و فقط واسه خودت بخواد

که وقتی تو اوج تنهایی هستی

با چشماش بهت بگه

هستم تا ته تهش!!

 دلـَــم    .... 

رُمـآنِ عاشقانهـ میخــواهد...

که تــــو...

آن پسرکِ بالـآ بلـــند ِ سینه ستـَـبرَش بـآشی....

و مَـ ـن.....

دخـــترکی سر بـه هـَــوا....

کـه با تمـآمـِ سر بـه هــ ـوا بودنـهایـَش...

به راه آورد تـــو و دلــَـت را....

هیچ جَزرو مَدی نِمی تَوانَد آشُفتِه اَم کُنَد

     وَقتی سَرَم رویِ سینِه یِ تُو بالا وَ پایین می رَوَد...

میخـُوآهَم بــدهــَم دنیـــا رآ تنــگ کــنند بـه اَنــدازهِ ی آغــوش تــ ـو

تــآ وقتــی دَر آغــوشــت هـستــَم

همـه بـدانـند دنیــآ در آغــوش مــَن اســـت...

میخواهم ساده اعتراف کنم    …

میخواهم ساده فریاد بزنم  …

دلم میخواهد ذره ذره ی وجود سرتا پا آرامشت را…

در بلندای لحظه های خسته از دلتنگی ام هجی کنم…

ساده میگویم ...

گوش کن … !

ع… ا … ش … ق … م … !

نگاه کن … !

آنچه را که در سادگی نگاهم پیداست…

نیازی به انکار نیست … !

عاشِــقِ اِسـمَـم مــی شَوَم 

وَقتــی  

تو صِدایَـم می  کنی! !