نايي دگر ندارم ، خنديدنم به زور است

ماندم در اين دو راهي، دنيا چه سوت و کور است


در غم اسير و مبهوت ،از زندگي گسستيم

نفرين بر اين زمانه ، مرگم که بي شعور است


در کارزار هستي ، مي گويمت تو پستي

با قلب من غم تو ، بد جور جفت و جور است


خواهم کمي بنالم ، تا تو شوي کنارم

اما چه سود يارم ، سر منزل غرور است


غم در کمين نشسته ، لبخند چهره بسته

در قلب اين شکسته ، بي راهه ها وفور است


دلتنگ از عزيزان ، خوشي زما گريزان

سيماي اشک ريزان ، شادي چه بي حضور است.